Uzak diyarlarda, yemyeşil ormanların ve masmavi gökyüzünün bir araya geldiği, her yaprağının rengârenk çiçeklerle süslendiği Sihirli Koruluk adında bir diyar vardı. Bu ormanda, kanatlarında minik ışıltılar taşıyan sevimli peri dostlarımız yaşardı. Günler bizi kışı, baharı ve yazı izleyerek neşeyle geçerken, koruluğun kalbinde saklı bir sır daima canlılığını korur, ormanın tüm canlılarına neşe saçardı. İşte bu diyarın en meraklı ve cesur peri çocuğu, minik Pırıltı’ydı.
Pırıltı henüz çok gençti kanatları taze taze parlıyor, düşünceleri gökyüzünden bile hızlı uçuyordu. En büyük hayali, bir gün ormanın en gizemli köşelerinde saklı hazineleri keşfetmek, ormandaki herkese yardım ederek adını cesur bir kahraman olarak duyurmaktı. Annesi ve babası, Pırıltı’yı sevgiyle besler, ona nazikçe sabrı, paylaşmayı ve doğayı korumayı öğretirlerdi. Pırıltı da her gün annesinden duyduğu bu güzel sözleri kalbine kazıyıp uçup giderdi.
Bir sabah ormanda garip bir sessizlik vardı. Kuş cıvıltıları susmuş, çiçeklerin tomurcukları kapalı kalmıştı. Pırıltı, altın rengi kanatlarını titreterek arkadaşlarının yanına koştu. Peri sincap Cırlak ve dal tırtılı Titrek de telaş içindeydi. “Ne oldu?” diye sordular heyecanla. Pırıltı, nefes nefese gülümseyerek, “Gelin, birlikte koruluğun ortasındaki Gül Rengârenk Çiçeği’ni kontrol edelim,” dedi. Bütün peri çocukları, kalpleri merakla çarparken Gül Rengârenk’in büyülü çayırına doğru uçup indiler.
Koruluğun tam kalbinde uzanan bu çayır, normalde yıl boyunca canlı kırmızı, pembe, turuncu ve beyaz tonlarıyla ışıldardı. Ama bugün beyaz bir bulanıklık sarmıştı etrafı Gül Rengârenk Çiçeği solgundu, yapraklarındaki ışık sönükleşmişti. Peri annesi Güzelyaprak oradaydı ve endişeyle başını sallıyordu. “Sular kurudu, çiçeğimizi besleyen sihirli çiy damlaları yok oldu,” dedi titreyen bir sesle. “Gül Rengârenk eğer susuz kalırsa, hem ormanın renkleri söner hem de tüm canlılar neşesini yitirir.”
Pırıltı ve arkadaşları birbirlerine baktı. Cırlak, minik patilerini yere vurdu: “Biz bir şeyler yapabiliriz, değil mi?” Titrek heyecanla kıpırdadı: “Evet, sihirli çiy damlalarını bulup getirmeliyiz!” Güzelyaprak anneleri onlara güven dolu bir bakış attı ve “Koruluğun uzağındaki Damlacık Dağı’nda sihirli çiy kaynakları var. Oraya ulaşmak zahmetli ama siz cesursunuz. Birbirinize yardım ederek başarabilirsiniz,” diyerek onları uğurladı.
Macera böylece başladı. Pırıltı, Cırlak ve Titrek, ormanın derinliklerine doğru yol aldı. İlk durakları, çınar ağaçlarının arasında incecik bir dere yatağıydı. Şıpır şıpır akan suyun kenarında, neşeyle gölgesiyle oynayan küçük gökkuşağı balıkları vardı. “Merhaba dostlar!” diye seslendi Pırıltı. Balıklar sevinçle yüzdüler ormandaki canlılar birbirlerine ne kadar yardım ederse, suyun o kadar berrak ve neşeli aktığını anlattılar. Pırıltı su kenarına eğilip tertemiz suyla kendini yıkadı, güç topladı. Arkadaşları da enerjilerini tazeledi.
Sonra ormanın gölgesinin derinleştiği, ağaçların dallarının birbirine sıkı sıkıya örüldüğü bir koya ulaştılar. Burada bir sorun vardı: Gölge bölgesinde her adımda çamur fışkırıyor, yollar saklanmış gibiydi. Cırlak’ın minik bacakları çamura saplandı, çıkarmakta güçlük çekti. Pırıltı hemen yardım etti, bir dal bulup elini uzattı. “Birlikte başaracağız,” diyerek arkadaşını çekiştirip çamurun içinden kurtardılar. Titrek de sabırla o anthaki çamura bastıktan sonra hep birlikte temiz topraklara tutuştular. Böylece dayanışmanın gücünü kavradılar.
Yol boyunca devam ederken kuytularda pusu kuran hüzün perileriyle karşılaştılar. Gözleri sulu sulu, küçük ağıtlar yakıyorlardı. Her biri bir şey için üzgündü: Biri oyun arkadaşını kaybetmişti, diğeri rengini beğenmeyip gölgesini unutmuştu. Pırıltı yumuşak sesiyle, “Her birimiz değerliyiz,” dedi. Titrek şarkı söyledi, Cırlak dans ederek neşe kattı. Periler yavaş yavaş gülümseyip peşlerine takıldılar. Onları da gruba dahil ederek yola devam ettiler, çünkü bazen en güzel yardım, kalbe dokunan bir gülücük ve sıcak bir dost olmaktı.
Nihayet Damlacık Dağı’nın eteklerine ulaştıklarında, çok yükseğe tırmanmaları gerektiğini gördüler. Dağın sabah bulutlarıyla sarmaş dolaş gözüken zirvesine çıkan dar bir patikayı takip ettiler. Rüzgârın ıslık çaldığı kayalık bir geçitten geçerken, yaşlı bir kristal ejderha belirdi. Pırıltı ve arkadaşları önce korktu. Ejderha hafifçe öksürdü ve soluk mavi gözleriyle baktı: “Beni rahatsız etmediniz, ama yanımdan geçecekseniz bir dileğim var: Bana eski dostum Işıltı Kuşu’nu bulun. Onu uzun zamandır görmedim ve çok özledim.” Pırıltı arkadaşlarıyla göz göze geldi. “Tabii ki yardımcı oluruz,” dedi kararlı bir tonla.
Ejderhanın yanındaki kristal gölde yansımasını izlerken küçük Titrek, “Belki de sihirli çiy damlaları da burada gizlidir,” diye fısıldadı. Gözleri parlayan Pırıltı, gölün kenarına kondu ve nazikçe suyu karıştırdı. Kısa sürede gölün yüzeyi minik çiğ damlalarıyla kaplandı. Damlayan inci tanecikleri gibi pırıl pırıl, altın sarısı ve mavimsi bir ışıltı yayıyordu. Cırlak sevinçle elini uzatıp birkaç damlayı üzerindeki yaprak kabına doldurdu. “Evet!” diye bağırdı. Böylece ormanı yeniden renklendirecek sihirli suyu bulmuşlardı.
Ejderha, Pırıltı ve arkadaşlarına minnetle baktı. “Işıltı Kuşu, rüzgâr perilerinin kraliçesi oldu,” diye anlattı. “Onu, rüzgârın en tatlı şarkısını duyduğunuz zaman bulabilirsiniz. Yükseklerde, bulutlarla dans eder.” Pırıltı kanatlarını çırparak yükseğe baktı. Birkaç nazik esintiyle özgürce süzülen Işıltı Kuşu’nun melodik ötüşünü duydu. Gökyüzüne yükselen küçük kafile, evleri rüzgârın kanatlarında sallanan kuşu buldu. Kuş, kristal ejderhaya bir şarkı armağan etti. Böylece dostluk zinciri tamamlandı.
Sevinçle indiğinde Damlacık Dağı’ndan topladıkları sihirli çiy damlalarını Gül Rengârenk Çiçeği’nin kalbine serptiler. Anında yapraklar eski canlı renklerine kavuştu kırmızı, pembe, turuncu, mor ve beyaz tonları koruluğu aydınlattı. Kuş cıvıltıları tekrar şenlendi, şelaleler coşkuyla çağladı. Periler, hayvan dostlar ve ağaçlar hep birlikte dans ettiler. Pırıltı gururla baktı cesaret, dostluk ve dayanışmayla büyük bir iyilik yapmışlardı.
O günden sonra Sihirli Koruluk, bir armağanın nasıl paylaşılarak çoğalacağını öğrendi. Pırıltı, Cırlak, Titrek ve yeni dostları, her gün koruluğu dolaşıp doğayı korumanın, yardımlaşmanın ve sevginin önemini anlattılar. Renkli kelebekler, ılıman esintiler ve neşeli kahkahalar eşliğinde büyüdüler. Böylece yeryüzünün en parlak perileri oldular içlerindeki sevgi ve iyilik ışığı, tüm diyara umut saçtı. Herkes bir gün yine bir macerada buluşmak üzere sözleşti ve masal mutlu sonla noktalandı.
Arkadaşlarınla Paylaş
