Bir varmış, bir yokmuş, uzaklarda Mutlu Köyü adında bir yer varmış. Bu köyde Seyfettin ve Selim adında iki kardeş yaşarmış. Seyfettin, büyük bir asker olmak isteyen cesur bir çocuktu. Selim ise hayvanları çok seven ve onlarla konuşabilen şirin bir çocuktu. Bir gün, Seyfettin ve Selim sakin bir ormanda dolaşırken güzel bir keman sesi duydular.
Merakla sesin geldiği yöne doğru ilerlemeye başladılar. Ormanda şirin mi şirin bir tavşanla karşılaştılar. Tavşan keman çalıyor, üzerindeki elbiseyle sanki bir orkestra şefiymiş gibi davranıyordu. Seyfettin ve Selim, tavşanın üzerine merakla yaklaştı ve ona sordu: "Merhaba! Ben tavşanım ve müziği çok seviyorum. Siz kardeş misiniz?"
Seyfettin gülerek cevap verdi: "Evet, biz kardeşiz. Ben bir asker olacağım ve ülkemizi koruyacağım. Selim ise hayvanları çok seviyor ve onlarla konuşabiliyor."
Tavşan mutlu olmuş ve şöyle demiş: "Ben de müziği çok seviyorum ve herkese mutluluk getirmek istiyorum. İsterseniz ben sizinle gelip, mutluluk getiren melodi Çocuklarımıza hediye edebilirim."
Seyfettin ve Selim, tavşanı yanına alarak Mutlu Köyü'ne geri döndüler. Tavşanın çaldığı müzik, tüm köy halkını mutlu etmeye yetmişti. Hemen herkes onunla tanışmak istedi. Tavşan, köyde düzenlenen bütün etkinlik boyunca çaldı ve herkesi mutlu etti.
Ancak bir gün, köyü ziyaret eden kötü kalpli Koca Kurt, tavşanı görüp çalmayı bırakmasını istedi. Koca Kurt, tavşanın gücünden korkuyordu. Seyfettin ve Selim ise tavşanlarının haklarına sahip çıkmak istediler.
Seyfettin cesaretiyle Wolf adlı dost kurt arkadaşlarından yardım istedi. Wolf, koca Kurt'a tavşanın köy halkına ne kadar mutluluk getirdiğini anlattı ve onunla escolad kurallarına göre kararlaştı. Yapılan kararla tavşan köye geri döndü ve artık herkes ona daha da değer verdi.
Daha sonra Seyfettin, Selim ve tavşan birlikte Mutlu Köyü'nün kahramanları oldu. Seyfettin asker olarak ülkesine büyük hizmetler etti. Selim ise hayvanları koruyan ve onlara yardım eden bir veteriner oldu.
Mutlu Köyü artık herkesin barış, sevgi ve kardeşlik içinde yaşadığı bir yerdi. Seyfettin, Selim ve tavşan her zaman yanlarında olduğu için çok mutluydular. Ve böylece Kardeşlik Masalları'nın en güzel örneklerinden biri Mutlu Köyü'nde yaşamış oldu.
Ve çocuklar, her zaman kardeşlik duygusunu kalplerinde yaşattıkça, dünyamızda daha da fazla mutluluk olacak.
