Bir varmış bir yokmuş, yemyeşil ormanların, pırıl pırıl akan derenin ve cıvıl cıvıl kuş seslerinin hakim olduğu bir köy varmış. Bu köyde minik Mert, Ela, Duru ve küçük bir de tavşan arkadaşı Pamuk yaşarmış. Günlerden bir gün, köyün etrafını saran ormanda fark edilir derecede artan çöplerin ve dağınık atıkların hayvanları üzmeye başlamış. Kuşlar, çöpleri karıştırmak zorunda kalıyor tilkiler, eski plastik parçaları arasında yuva yapmanın zor olduğunu düşünüyorlarmış. Tüm bu durum ormanın ve doğanın üzüntüsünü derinleştiriyormuş.
Köyün bilge yaşlısı Dede Can, çocukların ve hayvanların bu sıkıntısını fark ettiğinde hemen harekete geçmeye karar vermiş. Çocukları ormanda buluşmaya çağırmış. Sevgili evlatlarım, demiş, doğa bize en değerli hazinemizdir. Eğer onu korumazsak, hem siz hem de hayvan dostlarımız mutsuz olur. Gelin, birlikte temizleyelim ormanımızı, ne dersiniz? çocuklar büyük bir sevinçle kabul etmiş.
Ertesi sabah, güneş henüz yeni doğarken Mert, Ela, Duru ve minik dostları Pamuk, yanlarına topladıkları çöp torbalarını, eldivenleri ve hatta bir kaç fırçayı alarak ormana doğru yola çıkmışlar. Yolda karşılaştıkları sevimli sincap Zıpır bile onlara katılmak istemiş. Ben de yardım edeceğim, demiş Zıpır neşeyle. Böylece, doğa ve çevre temizliği için küçük bir kahraman ekibi oluşmuş.
İlk önce ormanın neşesini bozan küçük bir çöp yığınına ulaşmışlar. Rüzgarın savurduğu kağıt parçaları, plastik şişeler, eski oyuncak parçaları ve daha nicesi yerde dağılmış. Duru, sevecen bir dille, Bakın, doğanın çocukları, çevremizi bu kadar kirletmemek için hepimiz daha dikkatli olmalıyız, diyerek ekibi motive etmiş. Mert, elindeki fırçayı almış, yerdeki tozu temizlemeye başlamış Ela, özenle plastikleri ayırmış, Duru ise kağıtları topluyormuş. Tavşan Pamuk, minik pati izleriyle çöplerin arasından zıplamış, Zıpır ise ağaçların dallarına tırmanarak ağaçlara düşmüş olabilecek kağıt parçalarını toplamaya çalışmış.
Gün boyunca ormanda dolaşırken, karşılarına birden küçük bir dere çıkmış. Dere, çöpler ve çöp torbaları yüzünden eskisi gibi berrak akmıyormuş. Çocuklar hemen plan yapmışlar. Hadi, birlikte bu dereyi de temizleyelim! diyerek, her biri kendi görevini üstlenmiş. Mert, suyun kenarında yıkanan plastik parçaları dikkatle toplamış, Ela, küçük taş parçalara yapışan kağıt ve darbe almış yaprakları eline almış, Duru ise suyun içinde yanıp söndüğünü düşündüğü artık kullanılamaz hale gelmiş atıkları sudan çıkarmış. Bir süre sonra, dere eski berraklığına kavuşmaya başlamış sanki minik sivrisinekler ona teşekkür eder gibi.
Doğa kendini temizlendikçe, ormandaki hayvanlar yeniden neşe dolmaya başlamış. Kuşlar eskisi gibi neşeyle şarkılar söylemiş, tilkiler hafif adımlarla dolaşmış, sincaplar ise ağaç dallarında varolmuş. O gün ormanda iş birliği ve sevgiyle yapılan temizlik, adeta doğanın kalbine işleyen bir umut ışığı olmuş. Herkes, doğayı korumanın ve temiz tutmanın ne kadar önemli olduğunu bir kez daha anlamış.
Güneş yavaşça ufukta kaybolurken, Dede Can çocuklara ve hayvan dostlarına teşekkür etmiş. Sevgili evlatlarım, sizler ormanı canlandırdınız, hayat dolu renklerinle ve güzelliklerinizle doğamıza yeni bir soluk getirdiniz. Unutmayın doğamız, her zaman bizim evimizdir. Biz ona iyi bakarsak, o da bizlere güzellikleriyle, bereketiyle karşılık verir. Çocuklar, Dede Can’ın bu sözlerini dinleyip, birbirlerine bakarak gülümsemişler. O gün elde ettikleri başarma duygusu, onlara çevreye karşı duyarlı ve sorumlu olmaları gerektiğinin en güzel örneği olmuş.
Ertesi gün, köy meydanında büyük bir temizlik şenliği düzenlenmiş. Herkes, ormanın temizlenmesi ve düzenlenmesi için gösterilen gayreti konuşur olmuş. Şenlikte yarışmalar, oyunlar ve danslar düzenlenmiş doğanın güzellikleri resmedilmiş, minik ellerle çizilen resimlerde ormanın renkleri ve temizliği neşeyle anlatılmış. Oyun alanında, Doğa Kahramanları adında bir grup oluşmuş ve çocuklar, her hafta bir gün ormanda kısa bir temizlik etkinliği düzenlemeye karar vermişler.
Bu şenlikte, onlara doğa ve çevre temizliğinin önemini anlatan hikayeler anlatılırken, küçük kalplerinde sevgi, sorumluluk ve paylaşmanın değeri yeşermiş. Tavşan Pamuk ve sincap Zıpır bile ormanda yüzlerce hayvan arkadaşıyla birlikte temizlik yapmanın ne kadar keyifli olduğunu anlar, birbirlerine “Doğa bizim en değerli hazinemizdir!” diye seslenirlermiş. Hatta ormanın içindeki en yaşlı çınar ağacı bile dallarını sallayarak gülümsemiş sanki, Artık benim canım daha çabuk sıkkın olmayacak, der gibi.
Günler geçmiş, mevsimler değişmiş ama köydeki çocuklar hiçbir zaman o günün coşkusunu unutamamış. Her yağmurlu sabah, her güneşli öğleden sonra, küçük grup ormanda temizlik yapmaya devam etmiş. Küçük kahramanlar, artık yalnızca kendi çevrelerini temizlemekle kalmamış, aynı zamanda diğer köylerden gelen çocuklara da doğa sevgisini öğretmeye başlamışlar. Zamanla, ormanda bir temizlik geleneği oluşmuş her yıl toplanan köy halkı, ormanda büyük bir bayram kutlaması yapar, temizliğe ve doğaya kavuşmanın mutluluğunu paylaşırmış.
Bir gün, köyün dışında yaşayan başka bir çocuk grubu, ormanda yürüyüşe çıktığında karşılarına temizlik yapan Mert, Ela, Duru ve arkadaşları çıkmış. O çocuklar, ormanın güzelliğine hayran kalıp, Biz de sizin gibi olmak istiyoruz! diye seslenmişler. Böylece, temizlik hareketi köyün ötesinde de yayılmış orman, parklar ve meydanlar artık temizlenir, doğaya saygı gösterilir hale gelmiş. Herkes, küresel bir çevre sevgisinin parçası olduğunu hissetmiş.
Masalımız burada, küçük kahramanların gösterdiği cesaret, azim ve sevgi sayesinde mutlu sonla noktalanmış. Doğa, onlara bir kez daha en güzel yüzünü göstermiş berrak sular, yemyeşil ağaçlar ve neşeli hayvanlar, çevreyi temiz tutmanın ne kadar değerli olduğunu anlatmış. Mert, Ela, Duru, Pamuk ve diğer orman dostları, gökyüzüne bakıp gülümsemiş çünkü onlar biliyormuş ki, temiz bir doğa, mutlu kalplerin ve güzel geleceğin anahtarıdır. Ve sonsuza dek, ormanda sevgi, dostluk ve temizlik efsanesi dilden dile dolaşmaya devam etmiş.
Arkadaşlarınla Paylaş
