Bir varmış, Ali ve Ayşe isimli iki kardeş yaşarmış. Ali 10 yaşında, Ayşe ise 8 yaşındaymış. Onlar, çok mutlu bir aileye sahipti. Baba Osman, anne Fatma ve sevimli köpekleri Max ile birlikte yaşarlardı.
Bir cumartesi sabahı, Ali ve Ayşe erkenden uyanarak annelerine yardım etmek istediler. Onlar güzel bir kahvaltı hazırlamak için mutfağa koştular. Ali ekmek kızartırken, Ayşe meyve tabağına çeşitli meyveler kesiyordu. Baba Osman da masayı hazırlarken anneleri Fatma kahve demledi.
Kahvaltı masası hazır olunca, aile birbirlerine "Afiyet olsun!" diyerek kahvaltıya başladılar. Birlikte güzel bir sabah geçirdiler. Ailenin bu mutlu anını Max de sevinçle izliyordu, kuyruğunu sallıyor ve sevimli havlamalar yapıyordu.
Kahvaltının ardından aile birlikte parka gitmeye karar verdi. Ali ve Ayşe, parkta oyun oynarken anne ve baba da bankta oturarak onları izliyordu. Her biri, mutluluğu ve sevgiyi paylaşmanın ne kadar önemli olduğunu biliyordu.
Öğleden sonra eve döndüklerinde, aile birlikte kitap okuma zamanı düzenledi. Ali, Ayşe ve anneleri Fatma bir yatakta yan yana uzanarak kitap okuma zevkini tattılar. Baba Osman ise onlara sevgiyle bakıp masal zamanı için hazırlık yapıyordu.
Akşam yemeği için aile birlikte mutfağa geçti. Her biri, akşam yemeği yapmaktan zevk alıyordu. Ali ve Ayşe, sebzeleri yıkayıp doğrarken anneleri Fatma ve baba Osman da yemekleri pişirmek için uğraştılar. Birlikte hazırlanan lezzetli yemekler, tüm aileyi mutlu etti.
Yemeklerin ardından aile birlikte televizyon izlemeye geçti. Her biri, keyifle film izlemek için koltuklara yerleşti. Max de onlara katılarak sıcacık bir yuva buldu.
Günün sonunda, aile bir araya gelip neler yaşadıklarını paylaştılar. Birlikte geçirdikleri güzel bir günün ardından birbirlerine sarıldılar ve "Bu mutlu ailemizle gurur duyuyoruz" dediler.
Her gece yatağa gitmeden önce aile, birbirlerine sarılarak sevgi dolu sözlerle "İyi geceler" dedi. Birlikte geçirdikleri mutlu anlar, her birinin kalbinde sonsuza kadar yaşayacaktı.
