Haydi, büyülü dünyamıza adım atalım. Masalımız şimdi başlıyor...
Bir varmış, bir yokmuş. Uzak bir krallıkta, güzel bir sarayda yaşayan iyi kalpli bir prens varmış. Adı Ahmetmiş. Prens Ahmet, krallığında herkesin sevgisini kazanmış bir prenswmiş. Sevimli bir yüzü ve şaşırtıcı gözleri olan Ahmet, herkesin kalbini fethetmiş.
Bir gün, krallığın en değerli mücevheri olan Altın Elmalar çalınmış. Bu elmalar, krallığın refahını sağlayan eşsiz bir güce sahipmiş. Altın Elmaların çalınması krallıkta büyük bir üzüntü yaratmış. Kral, herkesi araştırmaya ve elmaları bulmaya çağırmış.
Prens Ahmet ise cesur bir şekilde kendini bu göreve adamış. Arkadaşı, sadık atı Yakup'u selamladı ve arayışa başlamak için yola koyuldu. Ormanda yürürken, yanında küçük bir tavşan beliriverdi. Tavşan Mişmiş adında şirin bir tavşandı.
Mişmiş, "Merhaba Prens Ahmet! Altın Elmaları bulmak için sana yardım etmek istiyorum!" dedi. Prens Ahmet sevinçle gülümsedi ve Mişmiş'e minnettarlıkla teşekkür etti.
Birlikte tüm krallığı dolaşmaya başladılar. Yol boyunca, köylülerle konuştular, ormanın derinliklerine girdiler ve gizli mağaralara şövalyelik yaptılar. Çok sayıda ipucu keşfettiler, ama Altın Elmaları henüz bulamamışlardı.
Bir gün, Prens Ahmet ve Mişmiş büyülü bir ormana ulaştılar. İçinde sihirli yaratıklar ve büyülü ağaçlar vardı. Prens Ahmet'in cesareti sınandı, ama yılmadan ilerledi. Sonunda büyülü bir gölette Altın Elmaları gördüler.
Ancak gölette sihirli bir yaratık yaşarmış. Bu yaratık Altın Elmaları koruyormuş. Prens Ahmet, yaratığın kalbini kazanmaya karar verdi. Ona dostluk gösterdi ve anlattığı hikayelerle onu güldürdü. Yaratık, prense geleceği hakkında bir ipucu verdi ve Altın Elmaları prense teslim etti.
Prens Ahmet, Altın Elmaları alıp krallığa geri döndü. Kral ve krallık halkı büyük bir sevinç içindeydi. Ahmet, kralın elinden Altın Elmaları aldı ve onlara eski görkemlerini geri verdi. Krallık, tekrar mutlu ve refah içindeydi.
Prens Ahmet, Mişmiş'i çağırdı ve ona "Arkadaşım, senin yardımın olmadan bu başarıyı elde edemezdim. Senin cesaretin ve sadakatin beni ileriye taşıdı. Şimdi, Altın Elmaların koruyucusu olarak senin adını anacağız," dedi.
Artık Mişmiş, Ormanların Efendisi olarak biliniyordu. Prens Ahmet ve Mişmiş, sonsuza dek sürecek bir dostluk kurmuştu.
Ve böylece Prens Ahmet'in cesareti ve sadık dostu Mişmiş sayesinde krallık rahat bir nefes aldı. Herkes huzur ve mutluluk içinde yaşadı. Onların hikayesi, prensleri ve prensesleri büyüleyen bir masal olarak tüm dünyaya yayıldı.
Ve hep şöyle derler masalın sonunda; "Ve prens ve prenses sonsuza dek mutlu yaşadı..."
