Bir zamanlar, güzel bir kasabada, Küçük Ahmet adında sevimli bir çocuk yaşardı. Ahmet, herkesin sevdiği neşeli ve yardımsever bir çocuktu. Ancak en önemlisi, Ahmet’in büyük bir kalbi vardı. Her zaman başkalarına yardım etmeye ve iyilik yapmaya çalışırdı.
Bir gün, kasabaya yeni bir aile taşındı. Ailenin küçük kızı Ayşe, yeni okulunda arkadaş edinmekte zorlanıyordu. Ahmet bunu fark etti ve Ayşe’ye yardım etmeye karar verdi. Ona okulu gösterdi, onunla oyunlar oynadı ve Ayşe’nin yeni arkadaşlar edinmesine yardımcı oldu. Ayşe çok mutlu oldu ve Ahmet’e teşekkür etti.
Birkaç hafta sonra, kasabada yaşlı bir adam olan Dede Hasan’ın bahçesindeki ağaç devrildi ve Dede Hasan ağacı kaldırmakta zorlanıyordu. Ahmet bunu gördü ve hemen yardım etmeye koştu. Tüm gücüyle çalıştı ve sonunda ağacı kaldırmayı başardı. Dede Hasan çok minnettardı ve Ahmet’e teşekkür etti.
Bu olaylar, Ahmet’in kasabada iyilik yapmaya devam etmesini sağladı. Her zaman başkalarına yardım etmek için oradaydı ve herkes onun büyük kalbini takdir ediyordu.
Ve bu masal bize şunu öğretti: İyilik yapmak, dünyayı daha iyi bir yer haline getirir. Küçük Ahmet gibi, her zaman başkalarına yardım etmeli ve iyilik yapmalıyız.
Ebeveynlere,
Bu masal, çocukların iyilik yapmanın önemini anlamalarına yardımcı olabilir. Ayrıca, başkalarına yardım etmenin ve iyilik yapmanın her zaman takdir edildiğini vurgular.
