Uzak bir köyde, yemyeşil tepelerin arasına gizlenmiş minik bir evde, hayal kurmayı çok seven altı yaşındaki Lila yaşarmış. Lila, güneşin ilk ışıklarıyla uyanır, pencereden içeri süzülen kuş cıvıltılarını dinler, masmavi gökyüzünde bulutların oyununu seyre dalarmış. Öğleye doğru rüzgâr esintisiyle salınan çiçeklerin dansını izlemek, onu en çok heyecanlandıran şeylerden biriymiş. Lila’nın en sevdiği oyuncakları eski bir tahta at ve rengârenk kovaymış hem toprakta hem de hayallerinde her gün yeni bir macera yaratırmış. Annesi mutfağı tertemiz bırakır, babası ise akşam sofrada ona uzun masallar anlatırmış. Bu masallarda adalet, cesaret ve sevgi hep kahramanın en güvendiği güçlermiş.
Bir öğleden sonra, rüzgâr pencereden içeri girer gibi oldu ve Lila’nın odasındaki küçük sandığın kapağını yavaşça aralamış. İçinde hayır diyemeyeceği bir pırıltı varmış. Minik bir anahtar ışıltılı ve tuhaf bir desenle süslü Lila’nın parmaklarına davetkâr bir şekilde uzanıyormuş. Heyecanla sandığı açtığında, tozlu bir defterin yanında parıldayan bu anahtarı görünce kalbi heyecanla çarpmış. “Kim bırakmış bu anahtarı burada?” diye düşünmüş Lila. Anahtarın sihirli olduğunu hissetmiş ama tam nerede kullanacağını bilememiş. Annesinden izin aldıktan sonra evin arka bahçesine çıkıp, eski dut ağacının gövdesindeki minik çilingir kilidini aramış. Derken, o küçük deliğin içinden bir ışık huzmesi sızdığını fark etmiş.
Anahtarı yerine taktığı an, dut ağacının gövdesindeki kabuklar hafifçe titremeye başlamış. Ardından dalların arasından giren ışık hüzmesi genişlemiş ve bir kapı belirivermiş. Kapıdan içeri adım attığında Lila kendini pırıltılarla dolu, parlak göletlerin, asma köprülerle birbirine bağlanmış yemyeşil adacıkların olduğu bambaşka bir dünyada bulmuş. Gözlerine inanamayan Lila, sihirli toprakların perilerini bekler gibi heyecanlanmış. Az sonra ince sesli, kanatlarında minik boncuk gibi ışıklar saçan bir peri belivermiş: “Merhaba Lila, ben Bilge Peri. Bu dünyanın sırlarını öğrenmeye hazır mısın?” demiş. Lila, kalbi pır pır edip heyecanla başını sallamış.
Bilge Peri Lila’ya, her adacığın farklı bir ders sunduğunu söylemiş. İlk adacık, “Dürüstlük Adası”ymış. Adada minik bir palyaço kavanozu dolusu renkli balon satıyormuş. Lila balonlardan birini beğendiğinde satıcı palyaço sormuş: “Bunu almak için kaç altın vereceksin?” Lila çantasını kontrol etmiş ama sadece tek bir altını varmış. Palyaço, “Altını verebilirsin ama ekstra bir balon daha vereyim mi?” diye ısrar edince Lila dürüstçe “Tek balon için tek altın öderim, teşekkür ederim,” demiş. Palyaço minik kahkahalar içinde boynunu okşayıp, “Dürüstlük en büyük hazinedir,” diyerek hem balonu hem de kalbine sıcak bir mutluluk bırakmış. Lila, dürüst davrandığı için içten bir gurur duymuş.
Sonraki adacık “Paylaşım Çiçekleri Bahçesi”ymiş. Orada rengârenk çiçek tohumları bir arada duruyormuş. Bahçenin ortasında açlıktan mızmızlanan bir minik ejderha varmış. Lila, tohumları toplarken ejderhanın hüzünlü bakışlarını görmüş. Başlangıçta sadece kendine bir buket hazırlamayı düşünmüş. Sonra ejderhaya dönüp, “İstersen beraber tohum ekelim, hem senin hem benim bahçemiz olacak,” demiş. Ejderha gözlerindeki keder hemen sevince dönüşmüş, “Seninle paylaşmak harika,” demiş. Lila ve ejderha birlikte tohum ekmiş, sulamış, şarkılar söylemişler. Gün sonunda bahçe çiçeklerle dolunca, birbirlerine gülümseyerek paylaşmanın ne kadar güzel olduğunu anlamışlar.
Üçüncü adacık, “Temiz Su Çağlayanları” diye anılıyormuş. Burada berrak sulardan oluşan küçük dereler akıyormuş, fakat bazı yerlerinde çöpler ve atıklarla suyun önü tıkanmış. Su perisi Sudenaz, Lila’ya “Burası hepimizin evi, temiz tutmazsak balıklar boğulur, bitkiler susuz kalır,” demiş. Lila önce biraz çekinmiş çevre temizliği büyük işmiş gibi gelmiş. Fakat bir dal alıp etrafa bakmış, plastik şişeleri, naylon torbaları toplayıp bir torbaya doldurmuş. Yanına geçen diğer hayvan dostları da ona katılmış. Hep birlikte tertemiz bir su akıtınca çağlayan yeniden şırıldamaya başlamış. Sudenaz, “Küçük bir yardım bile büyük değişim yaratır,” diyerek Lila’ya teşekkür etmiş.
Dördüncü adacıkta bir koyun sürüsü kaybolmuş. Sürü bekçisi Bay Kartopu gözyaşları içinde kuzularını arıyormuş. Lila, kaybolan kuzuları bulmak için iz sürmek istemiş. Bilge Peri’nin öğrettiği sabrı kullanarak ince patika izlerini takip etmiş. Koyunları nehir kenarındaki yemyeşil çayırlarda bulduğunda hepsi sevinçle otluyormuş. Lila kuzuları sürüye doğru yönlendirirken, koyun sürüsü bekçisi ona “Senin sayende aileler yeniden bir araya geldi, her canlıysa bir ardan bırakır,” demiş. Lila, sabır ve azimle hareket etmenin önemini derinden hissetmiş.
Beşinci adacığın girişinde küçük bir kaplumbağa, “Yavaş olmak kötü mü?” diyerek üzgünce bakıyormuş. Lila, kaplumbağaya gülümseyerek ona eşlik etmiş, yavaş ama kararlı adımlarla ormanda ilerlemişler. Yol boyunca arkadaş canlısı sincaplar, cıvıldayan kuşlar onlara katılıp minik yarışlar kurmuş, kaplumbağa ve Lila gülerek irtifa yormuşlar. Sonunda büyük bir tepenin zirvesine çıkıp muhteşem manzaraya bakarken, Bilge Peri onlara seslenmiş: “Hayatta bazen acele etmeden, adımlarımızı dikkatle atarak ilerlemek en büyük başarıyı getirir.” Lila ve kaplumbağa birlikte manzarayı izleyip yavaşlığın keyfini çıkarmışlar.
Sonunda Bilge Peri gerçek bir arkadaşlık dersi vermek için Lila’yı en parlak adacığa götürmüş: “Burada her adımdaki bilgi, sevgiyle anlam kazanır,” demiş. Lila, bu yolculukta dürüstlüğü, paylaşmayı, çevre sevgisini, sabrı ve yavaşlığın kıymetini öğrenmiş. Bilge Peri, minik bir kristal kutu çıkarıp Lila’ya uzatmış: “Bu kutu senin kalp ışığını saklasın. İçinden hangi değerler geçerse geçsin, unutma sen güçlü bir yüreğe sahipsin.” Lila kutuyu dikkatle açtığında içinden tüm adacıklarda edindiği o güzel duyguların ışığı yükselmiş.
Macerası sona ererken, Lila sahile inen bir kayıkta bulmuş kendini. Kayık, dut ağacının yanındaki gizli kapıya doğru yavaşça yanaşmış. Elveda deme vakti gelmişti. Bilge Peri ve oradaki tüm dostları Lila’yı dalgalara el sallayarak uğurlamışlar. Lila köyüne dönüp yatağına uzandığında, kalbinde öğrendiği her dersin sıcaklığı yanıyormuş. Sabah uyandığında, elinde kristal kutusunu ve cebinde parıldayan sihirli anahtarı bulmuş. Artık hiçbir anahtar, hiçbir kapı kalbe açılan dostluk, sevgi ve bilgi kapılarından daha önemli değildi.
Lila, günlük yaşantısında öğrendiklerini uygulamaya başlamış. Arkadaşlarını dinlemiş, paylaşmayı hiç unutmamış, çöpleri çöp kutusuna atarak çevresine özen göstermiş. Ailesine “Bugün Bilge Peri bana dürüstlüğün ne kadar değerli olduğunu anlattı,” diye anlatırken gözleri ışıldamış. Köydeki herkes Lila’nın bu değişimini gülümseyerek izlemiş. O günden sonra Lila, her yeni güne Bilge Peri’nin dünyasında öğrendikleriyle merhaba demiş ve kalbindeki ışık hiç sönmemiş. Böylece hem kendisi hem köyü, sevgi ve bilgiden oluşan sıcacık bir yuvaya kavuşmuş.
Arkadaşlarınla Paylaş
