Bir varmış, bir yokmuş. Uzak diyarların birinde, rengârenk çiçeklerle bezenmiş bir köyde yaşayan minik Ali isminde bir çocuk varmış. Ali, gün boyunca oyun oynamayı, top peşinde koşmayı ve ağaçların dallarına tırmanmayı çok severmiş. Ancak Ali’nin en sevdiği şey, akşam uyku vakti gelince annesinin kucağında ona anlatılan masallarmış. Bir akşam, Ali yatağına uzanmış, gözlerini kısıp annesini beklerken içi pır pır olmuş. Çünkü o geceki masal, pek özel bir masalmış. Uyku öncesi diş fırçalamanın önemini anlatan, tatlı bir rüya diyarına ait bir masalmış.
Annesi yatağın kenarına oturmuş, Ali’yi nazikçe okşamış ve anlatmaya başlamış: “Uzak diyarlarda, Yıldız Tozu Ormanı’nın hemen ötesinde, Gökyüzü Bulutları’nın altında, Uykucu Periler Diyarı adında bir krallık varmış. Bu krallıkta geceleri herkes huzur içinde uyur, sabaha dinlenmiş şekilde uyanırmış. Peri Kral Barış, uyku öncesi dişlerini fırçalamayan hiç kimsenin, hele hele minik çocukların dişlerinin sağlıklı kalmayacağını bildiği için, her akşam krallığın dört bir yanına Diş Fırçası Prenses’i yollarmış. Diş Fırçası Prenses’in görevi, çocukları diş fırçalamanın ne kadar eğlenceli ve önemli olduğunu anlatmakmış.”
Ali annesine heyecanla bakmış. “Peki anne, o prenses nasıl biriymiş? Diş fırçalamayı nasıl öğretiyormuş bana da sorsan anlatır mıymış?” demiş. Annesi gülümseyerek devam etmiş: “Diş Fırçası Prenses, altın sarısı saçlarını iki yandan tutturduğu mavi kurdelelerle süsler, rengârenk diş fırçalarını sırtındaki minik çantasında taşırmış. Her çocuk uyku vakti geldiğinde, pencerenin kenarına tünemiş olan minik perileri çağırarak onlarla birlikte yumuşacık bir sis perdesi oluşturur, böylece hiç kimse diş fırçalamayı unutmazmış. İşte bir gün, Prenses, Peri Kral’ın emriyle köyümüze gelmiş…”
Ali nefesini tutarak dinliyormuş. Annesi masalı sürdürmüş: “Prenses, gecenin en karanlık saatinde tıslayan rüzgâra aldırmadan pencereden içeri girerken melodik bir zil sesi çalmış çünkü her adımında minik rüzgâr perileri, kendi minik kulaklıklarından bu zil sesini duyurup çocukların uyanmasını sağlıyormuş. Ama o gece, minik rüzgâr perilerinden biri fazla mızmızlanmış ve zil sesini yanlışlıkla unutmadan önce kendi yastığına saklamış! Zil sesi çalınmayınca, bazı çocuklar diş fırçalamayı unutmaya başlamış.”
Ali endişeyle “Ya dişlerini fırçalamadılarsa? Dişleri ne olurmuş anne?” diye sormuş. Annesi derin bir nefes alıp öğretici bir ses tonuyla anlatmaya koyulmuş: “Dişlerimizin yüzeyinde yemek artıkları kalırsa, minik bakteri orduları o artıkları yemeye gelir. Onlar ‘kastil belası’ dediğimiz asitleri üretir ve bu asitler, dişlerimizin minik minik deliklere dönüşmesine, yani çürük oluşmasına neden olur. Çürükler can yakar, dişleri zayıflatır ve sonunda çocuklar ağrı hisseder. Onun için dişlerimizi yemek yedikten sonra ve özellikle de uyumadan önce mutlaka fırçalamamız lazım.”
Ali başını sallayarak “Anladım anne. Peki o Prenses, zil sesini kaybolan periyle bulup ne yapmış?” diye merakla sormuş. Annesi tekrar anlatmış: “Diş Fırçası Prenses, gecenin ortasında parıldayan ay ışığının altında kilitli bir kutuyu bulmuş. Kutunun üzerinde ‘Diş Fırçası Perisi’nin kayıp zil sesi burada saklıdır’ yazıyormuş. Prenses dikkatlice kutunun kapağını açmış. İçinden minik, rengârenk bir zil sesi yükselmiş. O anda Prenses bir şarkı mırıldanmış:
‘Sabahı beklemeden dişlerimizi parlatırız,
Çürüğü kovar, gülümsememize pırıl pırıl bakarız.
Bir yandan sirke bal ile gülümse,
Diş fırçam iş başında, çürük artık dile gelsin!’
Şarkı söylendikçe zil sesi daha da parlamış ve ormanın derinliklerine yayılmış. Rüzgâr perileri zil sesini duyar duymaz kutunun etrafında uçuşmaya başlamış. Hepsi bir araya gelmiş ve kaybolan zil sesini regaklamışlar. Zil, Prenses’in eline düşer düşmez bütün periler sevinçle zillermiş. Artık Diş Fırçası Prenses’in yolu açılmış. O da köydeki çocuklara sihirli dokunuşu yapmaya başlamış.”
Ali nefes nefese “Ne dokunuşu, anne?” diye heyecanlanmış. Annesi hafifçe gülmüş: “Prenses, her pencerenin kenarına küçük bir yansıma teli uzatmış. Bu tel, diş fırçalarken ayna görevi görüyormuş. Çocuklar aynadaki yansımalarına baktıkları anda, sihirli fırçalar etrafa minik rengârenk köpükler saçıyormuş. Köpüklerin içinde, dişlerin tüm yüzeylerine ulaşacak kadar uzun mesafeli fırçalar saklıymış. Böylece hem üst dişleri, hem arka azı dişleri, hem de diş eti kenarları tertemiz oluyormuş. Ayrıca prenses, “2 dakika şarkısı” adını verdiği kısa bir oyun başlatmış. Çocuklar iki dakikayı tamamlayana kadar, prensesin sihirli zil sesine eşlik eden ritmik bir melodi çalıyormuş. Melodi bittiğinde ise her çocuk “Tık tık, temizlik bitti!” diye neşeyle bağırıyormuş.”
Ali çenesini tutup düşünmüş. “2 dakika ne kadar sürer anne, bana katlanabilir mi?” demiş. Annesi başını gülümseyerek sallamış: “Tıpkı minik bir peri dansı kadar sürüyor. Önce dişlerin dış yüzeylerini fırçalarsın, sonra iç kısımları, en son çiğneme yüzeylerini. Eğer dişlerini iyice fırçalarsan, tatlı rüyalar perisi de sana daha net, sevimli bir rüya gösterebilir. Çünkü ağız sağlığı rüyaların kalitesini bile etkiler.”
Ali heyecanla yatağında doğrulmuş. “Hemen dişlerimi fırçalamak istiyorum!” demiş. Annesi gülerek “Tabii canım, önce bu masalın sonunu dinle” demiş ve devam etmiş: “Diş Fırçası Prenses, tüm çocukların dişlerini özenle temizledikten sonra, her çocuğun yastığını parlak bir yıldızla mühürlermiş. Bu minik yıldız, “Geleneksel İyi Uykular” adıyla anılırmış ve yalnızca dişlerini fırçalayan çocukların yastıklarında belirirmiş. Mühürlenen yastık, geceleri sağlıklı uykular vadedermiş. İşte o günden sonra, ne zaman çocuk dişlerini fırçalasa, gökyüzünde o çocuğun adıyla yazılı yıldız parlayarak el sallarmış.
Minik Ali, bu masaldan o kadar etkilenmiş ki, bir an önce yastığının dibine sakladığı pembe diş fırçasını almak istemiş. Annesi gülerek onun yanında diz çökmüş. “Haydi bakalım, önce diş macunumuzu sürelim. Bir miktar macunu al, fırçayı alt dişlerinin ön yüzeyine yerleştir, hafif dairesel hareketlerle dişlerinin dış kısmını temizle. Şimdi dişlerin iç yüzeylerine gel. Çünkü yiyecek artıklarının en çok iç kısımda kalmaya eğilimi var. Son olarak da çiğneme yüzeylerini fırçala. İki dakika boyunca minik bir şarkı mırıldanırsan, tamamlarsın.” demiş. Ali annesinin söylediği gibi yaparken kendi kendine mırıldanmaya başlamış:
“Fırr fırr dişim, pütür pütür gitsin,
Renkli köpüklerimle tertemiz benzisin.
Çürük ordusuna geçit yok, haydi kaçın şak şak tepkinle tok!”
Tam şarkısını bitirirken annesi “Tık tık, temizlik bitti!” diye neşeyle eklemiş. Ali aynada gülüşünün ne kadar temiz ve parlak göründüğünü fark etmiş. O an bir yastık ışığında minik bir yıldızın gökten süzüldüğünü hayal etmiş.
Annesi son sözünü fısıldamış: “İşte bu kadar canım benim. Dişlerini her akşam bu şekilde fırçaladın mı, Uykucu Periler Diyarı’nın minik yıldızı da seni sabaha kadar korur. Rüya aleminde seni rengârenk pamuk şeker ağaçlarıyla buluşturur. Haydi şimdi gözlerini kapat, masalın seni kucağına alsın.”
Ali, annesinin sevgi dolu okşayışını hissederek gözlerini kapamış. Rüya alemine doğru yelken açarken diş fırçası ve macunu minnetle anımsamış. Rüya diyarında pamuk şeker ağaçlarının altında uçan kelebekleri izlemiş, bulutların üstünde yumuşacık zıp zıp zıplayan uyku perileriyle dans etmiş. O günden sonra Ali, dişlerini asla unutmamış. Çünkü diş fırçası ona hem ışıltılı bir gülümseme, hem de tatlı bir uyku vaat ediyormuş. Mutlu sonu, her gece taze bir başlangıçmış. Gökten süzülen o minik parlak yıldıza “hoş geldin” der gibi okşayan Ali, sabaha kadar huzurla uyur, rüya perilerinin kucak dolu sevgisiyle uyanırmış. Böylece masal burada noktalanmış, yastığındaki minik yıldız alnına bir öpücük kondurmuş. Hep alkışlanacak kadar tatlı bir uyku başlamış. Gökten gelen minik yıldızın ışığı altında Ali’nin dişleri parlıyormuş çünkü o, masalından aldığı öğütle dişlerini fırçalamayı asla unutmamış. Ve sonsuza dek mutlu yaşamışlar.
Arkadaşlarınla Paylaş
