Bir varmış, bir yokmuş. Uzak diyarlarda, yıldızlarla dolu bir gökyüzünün altında uzanan büyülü bir ülke varmış. Bu ülke, Rüyalar Diyarı olarak bilinir ve sadece uykuya dalan çocukların girebildiği bir yer olarak anlatılırmış. Rüyalar Diyarı'nda her şey mümkünmüş: konuşan hayvanlar, uçan çay fincanları, dans eden bulutlar ve parlayan masal ağaçları... Ancak bu diyarın en önemli özelliği, her çocuğun hayal gücüne özel bir şekilde şekillenmesiydi. Yani bir çocuk oraya girdiğinde, kendi hayal ettiği şeyler gerçek olurmuş.
Bir gün, altı yaşında küçük bir kız çocuğu olan Elif, uykuya gitmekte zorluk çekiyormuş. Elif, enerjik, meraklı ve hayal gücü çok geniş bir çocukmuş. Ama ne zaman yatağına yatsa, aklından geçen düşünceler yüzünden bir türlü uyuyamıyormuş. "Ya karanlıkta bir şeyler hareket ediyorsa?", "Ya rüyamda korkunç bir şey görürsem?" gibi düşünceler zihnini dolduruyormuş. Annesi ona her gece güzel masallar anlatsa da Elif yine de uykuya dalmakta zorlanıyormuş.
Bir gece, Elif yine yatağında gözlerini tavana dikmiş düşünürken, odasında hafif bir esinti hissetmiş. Perdesi kapalı olmasına rağmen minik bir yıldız ışığı odanın içine dolmuş. Bu ışık, yavaşça Elif’in yastığının yanına inmiş ve bir anda minik bir peri şeklini almış! Perinin kanatları, tıpkı Elif’in çok sevdiği simli boyalar gibi ışıldıyormuş. Peri, tatlı bir sesle konuşmaya başlamış:
"Merhaba, Elif! Benim adım Rüya Perisi. Uykuya dalmakta zorlandığını duydum. Bu yüzden sana yardım etmeye geldim. Hazır mısın, seni Rüyalar Diyarı’na götüreceğim!"
Elif ilk başta şaşırmış ama sonra heyecanla sormuş: "Rüyalar Diyarı mı? Orası nasıl bir yer?"
Rüya Perisi gülümsemiş. "Orası hayallerinin gerçek olduğu bir yer! Ama oraya gitmek için gözlerini kapatman ve kalbinin derinliklerindeki güzel hayalleri düşünmen gerekiyor."
Elif, biraz tereddüt etse de Rüya Perisi’ne güvenmiş ve gözlerini kapatmış. Birkaç saniye içinde yumuşacık bir rüzgar hissetmiş ve kendini bir anda bambaşka bir dünyada bulmuş.
Rüyalar Diyarı, Elif’in daha önce gördüğü hiçbir yere benzemiyormuş. Gökyüzü masmavi ve yıldızlarla doluymuş, ama bu yıldızlar sabit durmuyor, dans ediyorlarmış! Yerde, rengarenk çiçekler kendi kendine şarkılar söylüyor, ağaçlar ise tatlı meyvelerle doluymuş. Elif, gözlerini büyütmüş bir şekilde etrafına bakınıyormuş. "Burası inanılmaz!" diye bağırmış.
Tam o sırada yanına bir tavşan yaklaşmış. Ama bu tavşan sıradan bir tavşan değilmiş üzerinde bir smokin varmış ve yüzünde minicik bir gözlük duruyormuş. Tavşan, kibar bir şekilde eğilip selam vermiş: "Hoş geldiniz, Elif Hanım. Ben Bay Pofuduk. Rüyalar Diyarı’na hoş geldiniz! Size burayı gezdirmekten büyük mutluluk duyarım."
Elif, Bay Pofuduk’un peşinden gitmeye başlamış. Önce Şeker Şelalesi’ne gitmişler. Bu şelaleden akan şeyler su değil, rengarenk şekerlemelermiş! Elif, bir avuç dolusu şeker toplayıp yemiş ve lezzet karşısında gözleri parlamış. Daha sonra Çikolata Dağları’na tırmanmışlar. Dağların zirvesinden akan erimiş çikolata, bir nehir gibi aşağıya doğru akıyormuş. Ancak Bay Pofuduk, Elif’e çikolatayı içmeden önce mutlaka bir yıldız çiçeği koklamasını önermiş. "Yıldız çiçeği, çikolatayı daha lezzetli yapar," demiş. Gerçekten de çikolata hiç olmadığı kadar lezzetliymiş.
Gezdikleri yerlerin her biri birbirinden büyüleyiciymiş: Balonlu Bulutlar Vadisi’nde Elif, bulutlara tırmanmış ve balon gibi havada süzülmüş. Masal Ormanı’nda ise konuşan ağaçlarla sohbet etmiş ve onlardan eski masallar dinlemiş. Her şey mükemmel gidiyormuş, ta ki Elif, gökyüzünde karanlık bir bulut fark edene kadar.
"Bu ne?" diye sormuş Elif, biraz endişeyle. Bay Pofuduk da yukarıya bakmış ve sesini alçaltmış. "O, Karanlık Düşler Bulutu. Bazen çocuklar buraya korkularını da getirir. Ama endişelenme, biz birlikteyken sana hiçbir şey zarar veremez."
Elif, ilk başta biraz korkmuş ama sonra cesaretini toplamış. "Peki, o bulutu nasıl yok edebiliriz?" diye sormuş. Bay Pofuduk gözlüklerini düzelterek cevap vermiş: "Korkular, sadece onlara çok fazla dikkat ettiğimizde büyür. Ama eğer güzel bir hayal kurarsan, o bulutun içindeki karanlık dağılır."
Elif, gözlerini kapatmış ve en sevdiği şeyleri düşünmeye başlamış: annesiyle yaptığı resimler, babasıyla uçurtma uçurduğu gün, en sevdiği arkadaşlarıyla oynadığı oyunlar... Gözlerini açtığında, karanlık bulutun yavaş yavaş dağıldığını görmüş. Onun yerine, gökyüzünde daha fazla yıldız parlamaya başlamış. Bay Pofuduk, "Harika bir iş çıkardın, Elif! Korkularınla başa çıkmayı öğrendin," demiş gururla.
Elif, Rüyalar Diyarı’nda geçirdiği bu macera sırasında çok şey öğrenmiş. Korkularının üzerine gitmeyi, güzel hayaller kurmayı ve hayal gücünün ne kadar güçlü olduğunu fark etmiş. Rüya Perisi, Elif’i eve geri götürmeden önce ona bir yıldız tozu kavanozu hediye etmiş. "Bu yıldız tozunu her gece yastığının yanına koy. Sana güzel rüyalar getirecek," demiş.
Elif, yatağında gözlerini açtığında hala biraz yıldız tozunun parladığını görmüş. O andan itibaren, uykuya dalmak artık Elif için hiç zor olmamış. Her gece Rüyalar Diyarı’nda yeni maceralar yaşamayı dört gözle bekler olmuş.
Ve Elif, bir ömür boyu hayalleriyle dost, korkularıyla barışık bir şekilde mutlu yaşamış.
Gökten üç elma düşmüş biri bu masalı okuyan çocuklara, biri anlatanlara, biri de tüm güzel rüyalara...
Arkadaşlarınla Paylaş
