Haydi, büyülü dünyamıza adım atalım. Masalımız şimdi başlıyor...
Bir zamanlar, umut ve sevgiyle dolu şirin bir köy vardı. Bu köyde, "Işıltı" adında ışık saçan bir kız yaşardı. Işıltı'nın en büyük özelliği, gördüğü her şeye pozitif bir enerji yayması ve her durumda iyiliği görebilmesiydi.
Köyün diğer ucunda ise, “Gürültü” diye bilinen huysuz bir adam otururdu. Gürültü, köy halkını sürekli rahatsız eder, her defasında kavga çıkarmaya çalışır ve asabi tavırlarıyla bilinirdi. Ancak kimse onun böyle olmasının nedenini bilmiyordu.
Bir gün, köy meydanında büyük bir kavga çıktı. Gürültü, kimsenin kendi düşüncelerine saygı duymadığını iddia ederek bağırmaya başlamıştı. Çocuklar ağlamaya, köylüler şikayet etmeye başlamıştı. Bu karmaşa içinde Işıltı, sessizce ortaya adımını attı ve Gürültü'ye yaklaştı.
"Gürültü Amca, neden her zaman böyle kızgınsın? Belki de sana yardımcı olabilecek kimse vardır ve sen bunu bilmiyorsundur," dedi Işıltı nazikçe.
Gürültü birden bire şaşırmıştı. Daha önce hiç kimse ona böyle nazikçe yaklaşmamıştı. İçinde bir yerlerde sıcak bir his belirdi ve bu his onun kalbinde uzun zamandır unuttuğu bir duyguyu uyandırdı.
"İyi niyetin için teşekkürler Işıltı, ama sen bile benim derdimi anlayamazsın," dedi Gürültü hüzünle.
Ne var ki Işıltı vazgeçmedi. Ona inanıyordu ve onun da köyde mutlu olabileceğine inanıyordu. Işıltı, Gürültü'nün sürekli gürültü yapmasına bir çözüm bulmak istedi.
Birkaç gün boyunca köydeki herkese Gürültü'nün hikayesini dinledi ve çözüm aramaya koyuldu. Sonunda, bir plan yapmaya karar verdi. Işıltı ve diğer köylüler, Gürültü'nün gürültülü huyundan şikayetçi olmaktan vazgeçerek ona dostça yaklaşmaya başladılar.
Önce, Işıltı onu köyün çocukları ile tanıştırdı. Çocukların masumiyeti ve neşesi Gürültü'nün yüzünde hafif bir tebessüm yaratmıştı. Ardından, köyün yaşlılarını, bilgelikleri ve sakin tavırlarıyla Gürültü'ye yol göstermeleri için davet ettiler. Gürültü, köydeki herkesin aslında onu anlamak istediğini ve ona yardım etmek için çaba gösterdiğini fark etti.
Hikayenin bu kısmında, Gürültü'nün aslında sabırlı bir dinleyici olduğunu ve insanların sorunlarına pratik çözümler sunduğunu keşfettik. Köylüler onun gürültüsünün altında, yardımsever ve düşünceli bir insanın olduğunu görmeye başladılar.
Zamanla Gürültü'nün ismi “Huzur” olarak değişti. Artık o, köyün en sevilen ve saygı duyulan insanlarından biri haline gelmişti. Köy halkı, anlaşmazlıklarını çözmek ve konuşmak için ona gelmeye başlamıştı.
Ve böylece köyde iyilik her zaman zafer kazandı. Işıltı ise, iyiliğe olan inancını ve umudunu hiç yitirmediği için köylülere, ne kadar zor görünse de, her zaman iyi olmak ve iyilik yapmak konusunda ilham kaynağı oldu.
Gürültü, artık Huzur, Işıltı'ya minnettarlığını her fırsatta dile getiriyordu. Çünkü Işıltı ona, kötü günlerde bile insanların kalplerine dokunabilecek bir iyilik gücünün olduğunu göstermişti. Köy halkı, Işıltı ve Huzur sayesinde, birlikte ve mutlu bir şekilde yaşamanın mümkün olduğunu anlamıştı.
Ve böylece, Işıltı'nın iyilik yoluyla dolu masalı sona erdi. Herkes, her gün biraz daha ışık saçarak ve köylerine mutluluk getirerek yaşamaya devam etti. Işıltı'nın masalı, köyde yaşayan her çocuğa ve her yetişkine, iyiliğin gücünü ve kalpten gelen nezaketin yaşamları nasıl değiştirebileceğini öğretti.
Ve eğer bu masalın bir dersi varsa, o da şu: İyiliğin, karşılaştığımız zorluklara karşı en büyük silahımız olduğudur. Bir gülümseme, bir yardım eli ve anlayış dolu bir kalp ile dünya daha yaşanabilir ve sevgi dolu bir yer olabilir.
Ve herkes uzun ve mutlu yaşadı...
